Przejdź do głównej zawartości

Pilatus PC6

Pilatus PC6 to bardzo lubiany przez skoczków samolot wielozadaniowy. 

Produkowany w Szwajcarii od 1959 roku na początku napędzany był sześciocylindrowym silnikiem rzędowym o mocy 254 kW. Stąd też długi dziób samolotu. Jeśli ktoś miał okazję zajrzeć pod maskę będzie zdziwiony dystansem pomiędzy turbiną a kadłubem. To pozostałość po długim, rzędowym silniku.

Pilatus należy do grupy samolotów klasy STAL Short Take off And Landing. Oznacza to, że pilot ma więcej możliwości w znalezieniu pasa startowego lub do lądowania. Pilatus PC6 produkowany jest przez szwajcarską firmę Pilatus Aircraft


Pilatus może zabierać na swój pokład maksymalnie 10 skoczków. Wymaga jednego pilota. Ma drzwi zamontowane po obu stronach kadłuba co daje duże możliwości załadunku w przypadku ratownictwa medycznego.


W 1963 roku wprowadzono do eksploatacji Pilatusa TurboProp napędzanego turbiną o mocy 410 kW. W historii tego samolotu pojawiają się również jednostki napędowe przekraczające 500 KW.

Mocne zawieszenie, duża powierzchnia płata nośnego, mocna turbina, szeroki i wygodny para kit powoduje, że samolot jest bardzo lubiany przez skoczków.

Najczęściej możemy go spotkać w wersji z silnikiem turbośmigłowym kanadyjskiej firmy Pratt & Whitney PT6-A

Płatowiec samolotu może być eksploatowany bez limitów czasowych wg własności technicznych. Jest to duży problem, który od lat zgłaszają użytkownicy. Chodzi o połączenie płata nośnego z kadłubem, który wymaga corocznej inspekcji.

Pilatus PC6 pozwala na wywiezienie skoczków na pułap 4000 metrów w około 15 minut.

Samolot ten, podobnie jak i inne samoloty wielozadaniowe nie był konstruowany tylko z myślą o skokach, a jeśli nawet to nie był konstruowany do codziennej eksploatacji spadochronowej.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wypadek Pabla

Nie mogę pozbierać myśli. Może pisanie jakoś się do tego przyczyni. Pablo dziś zginął podczas skoku tandemowego. Poznałem go na wyjeździe do Hiszpanii kilkanaście lat temu, gdy robił ze mną swój AFF. Zawsze uśmiechnięty, pełen energii, sypiący dobrej jakości dowcipami jak z rękawa. Podczas szkolenia nie szło mu świetnie, jeden z moich palców nadal jest wykrzywiony po tym, jak łapałem go z obrotów. Zaskoczył mnie wtedy swoją postawą. W żaden sposób nie załamywał się, nie biadolił tylko trenował na ziemi i skakał aż wyszło mu tak, jak tego chciał. Potem miałem okazję przekonać się, że taki miał charakter. Poznałem go jako uporządkowanego i bardzo zadaniowego człowieka. Skrupulatnie realizował swoje zamierzenia. Kilka lat później nauczyłem go jak skakać w tandemie. Na tandemie zakończyło się jego życie. Żona, dwoje małych dzieci. Młody człowiek, więc najpewniej też rodzice. Mama, dzień mamy. Wiem, że los dopada na przeróżne sposoby. Wypadki komunikacyjne, choroby. Co komu pisan

Samolot An-2

An-2 to dwupłatowy samolot wielozadaniowy klasy STOL (Short Take Off and Landing). Długość drogi rozbiegu i dobiegu to około 200 metrów. Antek wyposażony jest w gwiazdowy silnik wolnossący, któremu mocy na małych wysokościach wystarcza do przewożenia niemal dwóch ton balastu. Jednak wraz ze wzrostem wysokości, gdy spada ciśnienie powietrza, brak wystarczającej ilości tlenu dusi koniki mechaniczne z początkowej wartości 1000.

Planowanie lądowania - ważny element bezpieczeństwa

Przygotowanie ścieżki podejścia w danych warunkach atmosferycznych i terenowych powinno być rozpoczęte od obserwacji lądowania innych skoczków. Im mniej doświadczenia, tym wnikliwsza obserwacja. Najlepiej wytypować sobie uczestników skoku, który mają podobnie obciążone spadochrony.  To, co będzie szczególnie istotne dla naszego planu to kąt, pod jakim szybują spadochrony na prostej do lądowania. Oczywiście inne kwestie związane z szybowaniem są także istotne. Obserwacja górnego wiatru, jego siły i kierunku. Zwrócenie uwagi na zawirowania powietrza, czy spadochron się „pompuje”, czy pracuje stabilnie. Wreszcie obserwacja zachowania innych skoczków, którzy zawsze stanowią dla siebie nawzajem potencjalne zagrożenie.